للحق

واژه ، سلول بدن افکار و اندیشه هاست.سلولهایی که برای تنفس و زندگی مثل سلول های بدن نیاز به غذا دارند، غذایی از جنس خود سلول ها از جنس مطالعه، البته این سلول ها عمری هم دارند، عمری که بسته به مردم و مخاطبشان تعیین میشود و مجموعه این سلول ها بافت ها و اندام هایی را می سازد که در بین مردم کاری مثل کار همان اندام های بدن را برای بدن می کنند.بعضی از آن ها امنیت را حفظ میکنند ، بعضی از آن ها رهبری میکنند و بعضی شرایط زندگی را برای فکر و اندیشه ی آدمی فراهم می کنند، با این تمثیل این واحد حیاتی تفکر  را نمی شود راکد گذاشت. هرچه بیشتر از آن ها بسازی بدنه ی افکارت قوی تر می شود، قدرتمند تر می شود.
روز های آینده برای من روز های نوشتن و تفکر خواهد بود، روز هایی که امید است بتوانم این بدنه شاید بد ترکیب تفکرم را با سلول های جدید خوش تراش کنم. هفت هشت روزی هست که همین واژه ی «واژه» در ذهنم می چرخد تا ثانیه را به روز کنم ولی فرصت نشد تا امروز...